Μεγάλη η διαφορά του χθες και του σήμερα
Παλιότερα υπήρχαν δύο σκληρά δεδομένα που επηρέαζαν καθοριστικά τις εκλογές αξιωματούχων του δημ. σ/λίου, που σήμερα δεν υπάρχουν:
1) Οι δημοτικές παρατάξεις ήταν καθαρά κομματικές (η «πράσινη» και η «γαλάζια»), σήμερα οι αρχηγοί των παρατάξεων έχουν κάμει «πρασινογάλανες» τις παρατάξεις. Λογικά λοιπόν θα έπρεπε να είχαν χαλαρώσει τα πάθη και οι σκληρές «γραμμές».
2) Η θέση του αντ/δρου στο δημ. συμ/λιο ήταν «ελεύθερη» και παίζονταν παιχνίδια κατά την ψηφοφορία. Σήμερα όμως ο «Καλλικράτης» ορίζει ξεκάθαρα ότι η θέση αυτή ανήκει στη μείζονα αντ/τευση.
Προτίμησε τη σκληρή στάση
Ενώ όμως υπάρχουν αυτά τα δύο ανελαστικά δεδομένα, που δεν μπορούσε η δημ. Αρχή να τα υπερβεί απέδειξε ότι είναι αρτηριοσκληρωτική και κολλημένη στα ρηχά. Ο δήμαρχος είχε την ευκαιρία να δείξει μεγαλοψυχία «ανέξοδη». Όμως προτίμησε την «παραδοσιακή» σκληρή «γραμμή» της παραταξιακής πειθαρχίας και έσυρε ανθρώπους σοβαρούς σε μια μη σοβαρή διαδικασία. Χρειάστηκαν τρεις ψηφοφορίες για να καταλήξουν υποχρεωτικά εκεί που έπρεπε να είχαν φτάσει, αν όχι με την πρώτη έστω με τη δεύτερη ψηφοφορία.
Τι απέδειξε η δημ. Αρχή;
Μετά τις ψηφοφορίες ο κ. δήμαρχος και τα στελέχη του οπωσδήποτε «έκαναν ταμείο». Και τι βρήκαν σαν κέρδος; Ότι έχουνε συμπαγή δημοτική ομάδα; Και τι νοιάζει την Κάλυμνο το συμπαγές ομάδας Διακομιχάλη. Για να μην πούμε ότι τέτοιο συμπαγές μπορεί και να το φοβάται ένας πολίτης που «το ψάχνει».
Η δημ. Αρχή, αναλαμβάνοντας να λύσει τα προβλήματα του τόπου, δεν έχει ανάγκη τις αντ/τεύσεις; Και τι θα γίνει το ποσοστό του Καλυμνιακού λαού που ψήφισε μια από τις δύο αντ/σεις; Το απορρίπτει ο κύριος δήμαρχος; Δεν του αναγνωρίζει ούτε το αξίωμα του αντ/δρου που το επιβάλλει ο «Καλλικράτης»; Τότε, να το πάρει κι αυτό να το κάνει κορνίζα, για να είναι ολοκληρωτική η νίκη της και ολοκληρωτικό το καθεστώς της.
Η άρνηση Μουσελλή
Ο εκλεγείς, μετά βασάνων…, κ. Μαν. Μουσελλής, δε δέχτηκε μια τέτοια περιπετειώδη εκλογή. Έβαλε το δικό του σκεπτικό: Αφού η συμπολίτευση δεν με αναγνωρίζει ούτε για ένα αξίωμα που ανήκει έτσι κι αλλιώς στην μειζ. αντ/τευση, θεωρώ ότι δεν συμβολίζω την ενότητα. Και επειδή η θέση του προέδρου στο δημ. σ/λιο πρέπει να είναι καθαρά ενωτική, δεν αποδέχομαι την εκλογή.
Συγχαρητήρια στον κ. Μουσελλή. Όλα τα κόλπα της δημ. Αρχής, που δεν ήταν τίποτα άλλο παρά παιδικά κάστρα στην άμμο, με μια πολύ απλή κίνηση και καθαρή λογική τα ισοπέδωσε. Κάστρα από άμμο χωρίς λογική και χωρίς σεβασμό στο λαό.
Ο δήμαρχος και η παράταξη του σοκαρίστηκαν από αυτή την εξέλιξη και προσπάθησαν να μεταπείσουν τον κ. Μουσελλή με εκκλήσεις αλλά και αυστηρή κριτική ήπιων τόνων. Ο κ. Μουσελλής ενέμεινε στην απόφαση του και η εκλογή του αντ/δρου μετατέθηκε για το επόμενο δημ. σ/λιο. Τις επόμενες ημέρες βγήκαν στον αέρα θεωρητικές αναλύσεις περί πολιτικής που προσπάθησαν να βάλουν ένα φύλλο συκής στην πολιτική τους.
Έκανε καλά ο Μουσελλής;
Λέχθηκε ότι η απόφαση του κ. Μουσελλή έχει το στοιχείο της υπερβολής. Ότι ο συνετός και χαμηλών τόνων δημ. σ/λος έδειξε υπέρμετρη ευαισθησία - ενώ η πολιτική απαιτεί παχυδερμία.
Όμως η ευθιξία αυτή του κ. Μουσελλή είναι δικαιολογημένη πέρα για πέρα. Γιατί ο κ. δήμαρχος συχνά τον επαίνεσε για τις τεκμηριωμένες, το ήπιο ύφος του και την εν γένει θετική παρουσία του στο δημ. σ/λιο. Ένα το κρατούμενο. Το άλλο κρατούμενο και μη λησμονημένο είναι οι προεκλογικές διακηρύξεις του κ. Διακομιχάλης ότι «άλλαξε», ότι έρχεται με νέο πνεύμα, θα είναι ενωτικός κ.λπ.
Από όποιο δεδομένο και αν αρχίσει κανείς, καταλήγει στο ίδιο συμπέρασμα, ότι καλώς έπραξε ο κ. Μουσελλής, γιατί κάποτε πρέπει να βρει χώρο και η σοβαρότητα.
Το μείζον πρόβλημα
Από όλη αυτή την απροσδόκητα θλιβερή ιστορία, το γκρίζο σημείο δεν είναι αυτή καθ’ εαυτή η εκλογή του κ. Μουσελλή, ούτε και το «πνεύμα» της παράταξης. Το κορυφαίο ζήτημα και πρόβλημα για την Κάλυμνο είναι ότι η παράταξη Διακομιχάλη πολλές φορές απέδειξε ότι δεν μπορεί να σκεφτεί αλλιώς. Είναι αιχμάλωτοι του παλαιού κομματισμού παρά την συνεύρεση τους σε ετερόκλητες παρατάξεις.
Μερικοί δημ. σ/λοι μπορούν και σκέφτονται μη παραταξιακά και έχουν ανοικτά μάτια μπρος στην πραγματικότητα, όμως στις συλλογικές τους αποφάσεις σύρονται από στην παραταξιακή λογική που υποβιβάζει την προσωπικότητα τους και τους κάνει μη σκεπτόμενα στρατιωτάκια.
Δεν ξέρουμε αν θα μπορέσει κάποτε να αλλάξει δρόμο σκέψης η κυρίαρχη ομάδα της παράταξης Διακομιχάλη. Για να γίνει κάτι τέτοιο χρειάζεται δύναμη ψυχής και καθαρότητα πνεύματος. Πάντως η τακτική που ακολούθησε ο κ. δήμαρχος στην εκλογή του αντ/δρου ήταν μια τεράστια γκάφα.
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΑΡΓΩ
