Χρόνια τώρα, στις κουβέντες μας με τους φίλους της καλύμνικης παρέας μας στην Αθήνα, με επίκεντρο συνήθως τον τόπο μας ,τα προβλήματά και τα βάσανά του, έχουμε διαπιστώσει ότι οι παθογένειες της κεντρικής πολιτικής σκηνής της χώρας μας έχουν την αντιστοιχία τους, αν όχι την απόλυτη, τουλάχιστον τη σχετική, στην πολιτική ζωή της Καλύμνου. Δεν είναι δα και παράξενο το γεγονός. Ιδιος λαός είμαστε, δόξα τω Θεώ, σε όλη την ελληνική επικράτεια. Θα μπορούσε μάλιστα το γεγονός αυτό και μόνο να είναι το πειστήριο της ελληνικότητάς μας και να μας γλυτώσει από την έννοια να βρούμε άλλες αποδείξεις σε ιστορικά και αρχαιολογικά πεδία.
Ενα απλό παράδειγμα τέτοιας αντιστοιχίας είναι ο τρόπος χρήσης της γλώσσας ( του λόγου) από τους πολιτικούς, κυρίως βέβαια κατά την προεκλογική περίοδο. Ας θυμηθούμε λοιπόν το προεκλογικό, περίφημο, λακωνικό και περιεκτικό απόφθεγμα «λεφτά υπάρχουν» ή «θα οικοδομήσουμε ένα κράτος που θα σέβεται τον πολίτη» του κ. πρωθυπουργού. Επίσης, τη δήλωση της τότε υπουργού Ανάπτυξης κ.λ.π. και τώρα Εργασίας κ. Κατσέλη: «Αυτή τη στιγμή δε θα λυθεί το δημοσιονομικό πρόβλημα και δε θα πεισθούν οι αγορές με ένα μέτρο παγώματος ή μείωσης των μισθών», που διακήρυσσε τον Δεκέμβριο του 2009.
Τη συνέχεια και τη συνέπεια των λόγων αυτών την βιώνουμε όλοι και κάποιοι άνθρωποι τραυματικά, όπως δεν τους αξίζει εδώ δεν πρόκειται για μια ασυνέπεια αλλά για μια άστοργη και άδικη μεταχείριση από την πολιτεία.
Αυτά ως πρόλογο και για να παρηγορηθούμε για τα «καθ’ ημάς» που είναι και το κυρίως θέμα μας.
Το γεγονός λοιπόν που δημιούργησε την ανάγκη αυτής της παρέμβασης, όπως το πληροφορήθηκα από τηλεφώνημα του προέδρου του Αναγνωστηρίου και από την ηλ/νική «Αργώ» έχει ως εξής: Ενα μήνα πριν την ανάληψη των καθηκόντων της νέας Δημοτικής Αρχής και εν απουσία του απερχόμενου δημάρχου κ. Ρούσσου στην Αμερική, για ειλημμένη υποχρέωση προς την καλυμνιακή ομογένεια και του προέδρου του Δημοτικού συμβουλίoυ στην Αθήνα, για λόγους ιδιωτικούς, έγινε μια «βίαιη εισβολή» στην αίθουσα του Αναγνωστηρίου, στον όροφο του ομώνυμου κτιρίου. Από ποιον; Με εντολή της Δημοτικής Αρχής , η οποία θα αναλάβει τα καθήκοντά της την 1-1 2011, ένα εξωδημοτικό συνεργείο « έπιασε δουλειά».
Αδυνατώ κυριολεκτικά να πιστέψω τις ενέργειες αυτές ,τις οποίες ονομάζω, χωρίς ενδοιασμό και αναλογικά, πραξικόπημα. Γιατί ποιος μπορεί να απαντήσει στα αμείλικτα ερωτηματικά που εγείρονται, προσπαθώντας να χωνέψει τα γεγονότα; Ας αφήσουμε στην άκρη το ιδιοκτησιακό, ανέκαθεν μπερδεμένο, μεταξύ του Δήμου και του Αναγνωστηρίου, που όμως και αυτό είναι ένα μεγάλο θέμα γιατί είναι τουλάχιστον συνιδιοκτήτης και η αίθουσα αυτή είναι η στέγη του, ενώ ο Δήμος είναι φιλοξενούμενος και ας πάμε στα υπόλοιπα:
Στις δύο οκταετίες του Γ. Ρούσσου μπήκαν στο καθημερινό λεξιλόγιο όλης της Δημοτικής Αρχής και των Τεχνικών Υπηρεσιών, για κάθε μικρό ή μεγάλο έργο οι λέξεις-υποχρεωτικές ενέργειες, που τους έτρωγαν τις ώρες τους και τα σωθικά τους, προέγκριση, έγκριση, ένταξη, προμελέτη, οριστική μελέτη, χρηματοδότηση, κ.λ.π. Στην προκειμένη περίπτωση τι συνέβη; Πώς υπερπηδήθηκαν όλα αυτά τα εμπόδια και τι οιωνούς εκπέμπουν οι υπεύθυνοι, στην εποχή της απεγνωσμένης προσπάθειας μιας χώρας να αφήσει πίσω το αμαρτωλό παρελθόν που την έρριξε στο γκρεμό;
Η ασυνέπεια βέβαια των πράξεων με τις προεκλογικές διακηρύξεις της παράταξης του κ. Διακομιχάλη και με τις λέξεις κλειδιά όπως « αυτεπιστασία» και άλλα πολλά ηχηρά, δένουν, όπως αναφερθήκαμε και καθημερινά ανακαλύπτουμε, με την πρακτική της κεντρικής εξουσίας αλλά αυτό δεν είναι βέβαια ελαφρυντικό. Η μάλλον στην περίπτωση «της επιχείρησης Αναγνωστήριο» υπήρχε «συνέπεια». Η αυτεπιστασία του έργου από τον κ. Γαβαλά, ιατρό και επανεκλεγέντα δημοτικό σύμβουλο. Η ιατρική δεν έχει φαίνεται πολλές διαφορές από τις γνώσεις ενός μηχανικού, ενός αρχιτέκτονα εσωτερικού χώρου!
Τα συμπεράσματα είναι απογοητευτικά. Δεν υπάρχει κανένα ελαφρυντικό ούτε και το ότι το δημοτικό αυτό έργο θα πληρωθεί ,κατά τους ισχυρισμούς από τις «τσέπες» της παράταξης. Είναι και αυτό μια επιπρόσθετη αυθαιρεσία.
Εν κατακλείδι: Η γλώσσα δεν είναι πλέον μέσον επικοινωνίας αλλά εξαπάτησης και επιβολής της εξουσίας. Οι λέξεις έχουν γίνει ηχηρά τσόφλια χωρίς έννοια. Λόγια του Γαλλο-ρουμάνου θεατρικού συγγραφέα Ευγένιου Ιονέσκο που περιέχονται στο έργο του «Η φαλακρή τραγουδίστρια» (1945), με θέμα την αποσύνθεση της γλώσσας!
Αθήνα,15 Δεκεμβρίου 2010
Φανή Καπελλά- Κουτούζη
τ. πρόεδρος Δημοτικού Οργανισμού Πολιτισμού
Μέλος του Δ.Σ.του Αναγνωστηρίου.
ΠΗΓΗ ΑΡΓΩ ΤΗΣ ΚΑΛΥΜΝΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου